วันศุกร์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

เรียนรู้วัฒนธรรม

ลักษณะและความสำคัญของวัฒนธรรมไทย

          วัฒนธรรมไทยเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย เป็นผลรวมจากความรู้ ความคิด สติปัญญาของมนษย์ ที่สังคมสืบต่อกันมาโดยผ่านการปรับปรุงพัฒนาให้เหมาะสมต่อการเปลี่ยนแปลงตามยุคสมัยของสังคมไทย ทั้งวัฒนธรรมเดิมของไทยและวัฒนธรรมที่ได้รับอิทธิพลจากชนชาติต่างๆ ซึ่งถูกนำมาปรับปรุง ผสมผสาน และกล่อมเกลาจนเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมไทยไปในที่สุด

วัฒนธรรมไทยมีลักษณะและความสำคัญที่สะท้อนค่านิยมดังนี้

๑.สร้างความรักและความผูกพันในครอบครัว  
      ตัวอย่างเช่น วันสงกรานต์ซึ่งเป็นวันขึ้นปีใหม่ของไทยในอดีตนั้น ความรักและความผูกพันจะแสดงออกมาโดยบิดมารดาและญาติผู้ใหญ่จะจัดเสื้อผ้าชุดใหม่ให้แก่บุตรธิดา พร้อมเครื่องประดับตามฐานะเพื่อไปทำบุญ ขณะที่บุตรธิดาจะจัดเสื้อผ้าให้บิดามารดาและญาติผู้ใหญ่ได้สวมหลังพิธีรดน้ำดำหัว ส่วนในปัจจุบันคนไทยจะกลับบ้านเพื่อรดน้ำและพรจากบิดามารดา และญาติผู้ใหญ่เพื่อความเป็นสิริมงคลต่อชีวิต
 ๒.ความเคารพกตัญญูต่อผู้ใหญ่ และผู้มีพระคุณ
     วิถีไทยถือเอาความกตัญญูต่อผู้ใหญ่ และผู้มีพระคุณเป็นสิ่งสำคัญสูงสุด การตอบแทนพระคุณจะแสดงออกมาได้หลายรูปแบบ เช่น การบรรพชาอุปสมบทของชายไทยตอบแทนพระคุณบิดามารดาที่ได้เลี้ยงดูอุ้มชูมาแต่เล็กจนโต หรือการระลึกถึงพระคุณของบรรพบุรษในวันสารทไทย โดยจัดพิธีบังสุกุลให้แก่ผู้มีพระคุณที่ล่วงลับไปแล้ว
๓.ความศรัทธาในการทำบุญให้ทาน
   
ในวันสำคัญทางศาสนา เช่น วันมาฆบูชา วันอาสาฬหบูชา เป็นต้น คนไทยแต่ละครอบครัวจะเตรียมของสำหรับทำบุญตักบาตรด้วยจิตใจศรัทธา นอกจากนี้การทำบุญยังเป็นสิ่งที่คนไทยถือปฏิบัติก่อนการเริ่มงานประเพณีต่างๆ เช่น วันสงกรานต์ วันลอยกระทง วันเข้าพรรษา ฯลฯ ความศรัทธาในการทำบุญ ยังจะเห็นได้จากการจัดให้มีทอดกฐิน การทอดผ้าป่าเพื่อให้พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาได้มีสิ่งของเครื่องใช้อันจำเป็นเพื่อการปฏิบัติธรรม ด้วยศรัทธาในการทำบุญนี้เองที่ทำให้สามารถสือต่ออายุพระพุทธศาสนามาจนถึงปัจจุบัน

๔.เอกลักษณ์ทางศิลปกรรม
        ซึ่งจะแสดงออกมาทั้งในด้านสถาปัตยกรรม เช่น การสร้างวัด บ้านเรือน ด้านจิตรกรรม เช่น การวาดภาพฝาผนัง ด้านวรรณกรรม เช่น ไตรภูมิพระร่วงเป็นต้น 
๕.การสร้างความสามัคคีในชุมชน
        ตัวอย่างที่เห็นได้ คือ ในวันเข้าพรรษา ชาวบ้านจะไปช่วยกันก่อเจดีย์ทราย ซึ่งนอกจากเป็นการทำบุญแล้ว ยังแสดงให้เห็นถึงพลังของชุมชน ในการที่จะทำนุบำรุงวัดในหมู่บ้านของตนให้เจริญยิ่งขึ้นอีกด้วย หรือในวันสงกรานต์ สมาชิกในครอบครัวจะร่วมกันทำความสะอาดบ้านเรือนและสิ่งของเครื่องใช้เพื่อต้อนรับวันปีใหม่ หรือวันสำคัญทางศาสนา ชาวบ้านจะร่วมมือกันจัดเตรียมสิ่งของสำหรับไปทำบุญ 
๖.เอกลักษณ์ทางภาษา
         ชาติไทยมีภาษาเป็นของตนเอง ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีเอกลักษณ์โดดเด่น การใช้ภาษาไทยของคนไทย มีลักษณะสำคัญคือ การเป็นคน เจ้าบทเจ้ากลอน ซึ่งพบได้ในการละเล่นทั่วไป เช่น ลำตัด มโนราห์ เป็นต้น การใช้ภาษาในงานนี้ จะมีการใช้ถ้อยคำที่ลึกซึ้ง มีความหมาย และยังแฝงไปด้วยไหวพริบปฏิญาณในการคิดคำโต้ตอบอีกด้วย
๗.ความยับยั้งใจแบะความมีระเบียบวินัย
            ตัวอย่างเช่นการผิดผี หมายถึง การต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ที่บรรพบุรุษได้ถ่ายทอดมา การละเมิดกฎเกณฑ์นั่นถือว่าผิดผี ซึ่งต้องมีการขอขมาและมีการลงโทษโดยผู้สูงอายุที่เป็นตัวแทนของบรรพบุรุษเป็นผู้แนะนำ ตักเตือนและดำเนินการ เช่น หนุ่มสาวที่ยังไม่ได้แต่งงานกันอย่างถูกต้อง ห้ามถูกเนื้อต้องตัวกัน ซึ่งสิ่งนี้ถือเป็นการสร้างวินัยและการยับยั้งใจเพื่อป้องกันไม่ให้มีการกระทำเกินควร ถ้าใครประพฤติผิดถือว่า “ผิดผี” ต้องมีการลงโทษโดยการ “เสียผี” คือ มีการชดใช้การกระทำผิดนั้น 

อย่างไรก็ตามวัฒนธรรมไทยดังกล่าวข้างต้น กำลังจะถูกลบเลือนไปในสภาพปัจจุบัน สุนทรียภาพอันเกิดจากภาษาและดนตรีที่ไพเราะพริ้งด้วยท่วงทำนองได้ถูกทดแทนที่ด้วยบทเพลงสมัยใหม่จากต่างชาติในวันสงกรานต์ พฤติกรรมที่แสดงออกให้เห็นถึงความเอื้ออาทร ความห่วงใย และความปราถนาดีที่จะมีให้แก่ผู้อื่น ความสุขจากการประพรมน้ำ ถูกแทนที่ด้วยบุคคลบางกลุ่ม ไม่สนใจในความเจ็บปวดและอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ให้วันไหว้ครูกิจกรรมหลายอย่างถูกยกเลิกไป พิธีกรรมอันเคยสง่างามถูกกระทำแบบง่ายๆ ให้เสร็จสิ้นโดยเร็ว

          ถึงแม้ว่าจะเป็นไปได้ยากที่เราจะเรียกร้องให้นำเอาวัฒนธรรมไทยอันดีงามทั้งหมดในอดีตกลับมาสู่ยุคปัจจุบัน แต่ถ้าคนไทยได้ตระหนักถึงคุณค่าและดัดแปลงให้เหมาะกับยุคสมัย ก็เท่ากับว่าเราเป็นผู้หนึ่งที่ได้จรรโลงวัฒนธรรมอันดีงามให้คงอยู่คู่กับสังคมไทยสืบไป 

เรียนรู้วัฒนธรรม

ความหมายและความสำคัญของวัฒนธรรม

 ความหมายของวัฒนธรรม

       วัฒนธรรม หมายถึง แบบแผนการดำเนินชีวิตของมนุษย์ที่มนุษย์สร้างขึ้นในแต่ละสังคม ซึ่งแต่ละสังคมจะต้องมีวัฒนธรรมที่แตกต่างกันออกไป
   พจนานุกรม ฉบับราชบันฑิตสถาน พ.ศ.๒๕๔๒ ได้นิยมความหมายของวัฒนธรรมไว้ ๒ นัยดังนี้ 
      ๑.สิ่งที่ทำความเจริญงอกงามให้แก่หมู่คณะเช่น วัฒนธรรมไทย,วัฒนธรรมในการแต่งกาย เป็นต้น
      ๒.วิถีชีวิตของหมู่คณะ เช่น วัฒนธรรมพื้นบ้าน, วัฒนธรรมชาวเขา เป็นต้น
           วัฒนธรรม เป็นแบบแผนที่ครอบคลุมวิถีการดำเนินชีวิตของมนุษย์ วัฒนธรรมพื้นฐานและความจำเป็นของมนุษย์ ได้แก่ ภาษา ทั้งภาษาพูดและภาษาเขียน ปัจจัย ๔ คือ อาหาร เครื่องนุ่มห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค ขอบข่ายของวัฒนธรรมแสดงถึงขีดความสามารถของมนุษย์ในการศึกษาเรียนรู้ เพื่อสร้างองค์ความรู้ใหม่สำหรับการปรับตัว แก้ปัญหาพัฒนาวิถีการดำเนินชีวิต และตอบสนองความต้องการของมนุษย์ทั้งทางกาย การสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ และทางใจ เช่น ศาสนา ประเพณี ความเชื่อต่างๆ เป็นต้น 

ความสำคัญของวัฒนธรรม 

               วัฒนธรรมทำให้คนในสังคมสามารถบ่งชี้สภาพแบบแผนการดำเนินชีวิต และยังทำให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ มนุษย์ใช้วัฒนธรรมในการตอบสนองความมต้องการของชีวิตและปรับตัวให้เข้ากับสังคมแต่ละแห่ง วัฒนธรรมจึงสามารถเป็นตัวก่อให้เกิดความสมานฉันท์ ที่เกิดจากความภูมิใจและการสะท้อนตัวตนของความเป็นคนในสังคมได้
    วัฒนธรรมแบ่งออกเป็น ๔ ประเภท คือ
 ๑.วัตถุธรรม หมายถึง วัฒนธรรมด้านสิ่งประดิษฐ์ที่มองเห็นและสัมผัสได้ เช่น เครื่องมือ เครื่องใช้ต่างๆ ที่มนุษย์สร้างขึ้น เครื่องนุ่มห่ม ยารักษาโรค บ้านเรือน เป็นต้น
 ๒.คติธรรม หมายถึง วัฒนธรรมเกี่ยวกับหลักการดำเนินชีวิต ซึ่งจะได้มาจากหลักธรรมทางศาสนา
 ๓.เนติธรรม หมายถึง วัฒนธรรมทางกฎหมาย เพื่อการบังคับและควบคุมพฤติกรรมของสมาชิกในสังคม รวมทั้งขนบธรรมเนียมประเพณีต่างๆ
 ๔.สหธรรม หมายถึง วัฒนธรรมทางสังคม เพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขและปลอดภัย รวมทั้งระเบียบมารยาทที่ใช้ติดต่อภายในสังคม เช่น การไหว้ การแต่งกาย เป็นต้น 

วันพุธที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

เรียนรู้วัฒนธรรม

แนวคิดหลัก

วัฒนธรรมไทย(ทั้งของระดับชาติและระดับท้องถิ่น) มีลักษณะเฉพาะเป็นของตนเอง ซึ่งมีทั้งความสอดคล้องและแตกต่างกันกับวัฒนธรรมของต่างชาติอันเป็นวัฒนธรรมสากล ด้วยการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่เกิดขึ้นในโลกปัจจุบัน เราจึงควรคิดหาวิธีการ เลือกรับและปรับเปลี่ยนวัฒนธรรมสากล เพื่อคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์วัฒนธรรมอันดีงามของไทยไว้ตราบชั่วลูกหลาน